เมื่อเช้านี้เอง เจ้าปอมปาดัวร์ตัวใหญ่ไปอยู่ในหลุมมะนาวแป้นเสียแล้ว  เหตุการณ์นี้ยืนยันได้ว่า การเลี้ยงปลาปอมฯ เป็นเรื่องโชคชะตากำหนดด้วย

เดิมเรามีปอมฯ อยู่ 2 ตัว ชื่อเจ้าพีช กับพั้นช์  เลี้ยงไว้ใน community tank ขนาด 48" กับปลาเล็กๆ อีกหลายชนิด มีต้นไม้น้ำ ตอนซื้อมาก็ตัวขนาด 1.8 นิ้ว คนขายบอกว่า กินอาหารทุกอย่าง  แต่เอาเข้าจริงมันไม่ยอมกินอาหารเม็ด  หลังจากฝึกอยู่หลายวิธี ตามตำราและผู้รู้ ก็ปล่อยให้มันอดอาหาร  ไม่ยอมให้กินหนอนแดง

รออยู่ 3 วัน เอา Tetra Bits ให้ มันก็ไม่สนใจ  ไปหา Hikari Bio-Gold มาให้ เจ้าพีชเริ่มเข้ามาดม พอเห็นปลาอื่นกินด้วย มันก็เลยลองงับเข้าไป  แล้วมันก็เริ่มกิน  ส่วนเจ้าพั้นช์ยังคงเมิน  แล้วก็เริ่มหลบหน้าหลบตา เราทนไม่ไหวก็เลยเอาหนอนแดงให้มันกินไปบ้าง แต่ก็กินไม่มาก ผ่านไป 3-4 สัปดาห์ ขนาดตัวของเจ้าพีชก็ใหญ่กว่าเจ้าพั้นช์อย่างชัดเจน

ทีนี้ เจ้าต่อน้องชาย เอาปอมฯ อีก 2 ตัวมาให้ เนื่องจากมันไม่ยอมกินอาหาร  เราก็เอาใส่ตู้ไปอยู่รวมกัน แต่เกิดความสยองขวัญ เพราะปอมฯหน้าใหม่ ไล่ดูดลูกตารัมมี่โน้ส คาร์ดินัล lemon ไปหลายตัว กินคาร์ดินัล กับนีออนไป 2-3 ตัว รวมทั้งซิวกาแลกซี่ตัวที่บอบบางหน่อย เห็นกันต่อหน้าต่อตา

ก็เลยจับมันแยกทั้ง 2 ตัว แต่ตัวหนึ่งอดอาหารอยู่ได้ 3-4 วัน ก็เริ่มยอมกินอาหารเม็ด พอครบ 10 วัน ก็ย้ายกลับ ไม่มีปัญหาเรื่องการกินอีกต่อไป  แต่เจ้าตัวใหญ่นี่สิ ... จนรู้สึกว่า มันชักจะผอม ต้องยอมเลี้ยงหนอนแดง แต่มันก็กินนิดเดียว ตัวก็เริ่มดำคล้ำ และ อำลาโลกไปเมื่อเช้ามืดนี้เอง

ถ้าชาติหน้ามีจริง ขอเกิดมาให้กินอาหารง่ายขึ้น อย่าไล่กินลูกตาคนอื่น และรู้จักรักษาตัวรอด อย่าหยิ่งเกินเหตุนะ

เบื้องหลังมโนรม 4 ภาค

อลังการงานสร้าง ... มีคนอยู่เบื้องหลังมากมาย มาช่วยกันฝึกทักษะชีวิต และทักษะการทำงานให้เด็กมัธยม

น้องชั้น 7 ฝึกไปหาวไป เละตุ้มเป๊ะ + เบื่ออออ ...

แต่พอพี่ชั้น 8 มาร่วมรำ เริ่มตั้งตัวได้ ไม่งั้นพี่ๆ เค้าจัดการแน่ ครูหงส์ตีกลองเองเลย

เช็คโปรแกรม กับ blocking

เครื่องเคราเยอะขนาดนี้

พี่หมิวกับทีม กำกับน้องเสร็จ ก็มาซ้อมรำกันเอง

ครูอีฟซ้อมเป็นพรานบุญ กระตุกต่อมฮาสุดๆ

ครูแป้ง มโนห์ราตัวแม่ มาจากประถม

น้องกิ๊ฟ กับพี่ฟ้าเจ้าของเหรียญทองจากผมทรงพญานาค

ครูใบพลูกับครูหญิง ดุนิ่มๆ เด็กซนแค่ไหนก็เอาอยู่

หัดจีบผ้านุ่ง ระหว่างรอทำผม

จีบผ้าไม่เป็น ก็ไม่มีจะนุ่งแสดง ...

เด็กเพลินฯ ต้องคิดเป็นทำเป็น ถ้าไม่ทำก็ไม่รู้ว่า คราวหน้าจะทำให้ดีขึ้นได้อย่างไร

เรื่องที่ไม่ชอบนับว่าจิ๊บจ๊อยเมื่อเทียบกับภารกิจของตัวเองและความรับผิดชอบต่อทีม

ที่จริงสนุกเพราะได้ลงมือทำ ไม่ใช่เพราะไม่ทำ

ถึงตรงนี้ ต้องขอบคุณทุกคนที่มาช่วยกันฝึกอนาคตของสังคมไทย

เทศกาลมโนรม 4 ภาค ครั้งที่ 1

โนรา ชั้น 9

วันที่ 4 มีนาคม 2554  เป็นอีกวาระหนึ่งที่ต้องขอบันทึก นักเรียน 72 คนกับครูทั้งช่วงชั้นและครูหมู่มิตรอีกเกือบ 20 คน ร่วมแรงร่วมใจกันทำให้งาน เทศกาลมโนรม 4 ภาค ครั้งที่ 1 เสร็จสมบูรณ์

เมื่อเดือนมกราคม 54 ครูใบพลูแนะนำให้รู้จักครูหงส์ เราเริ่มท้าทายว่า จะทำให้เด็กรำโนราได้ไหมใน 2เดือนสุดท้ายนี้ เพราะนักเรียนชั้น 9 หลายคนคงไม่ได้อยู่ต่อที่เพลินฯ อยากให้เขาได้ประสบการณ์นี้ และจะได้ฝึกความนิ่ง ท่าทีสง่า หลังตรง เป็นเหลี่ยมเป็นฉากอย่างคนรำโนรา ลูกศิษย์เราส่วนมากเดินหลังโกง ดูเหมือนคนไม่มั่นใจ  ครูใบพลูกับครูหงส์ก็ “ขอพวกผมลองทำ” … แล้วเราก็เฝ้าดู เฝ้าเชียร์ เฝ้าสนับสนุนเต็มกำลังครูใหญ่ตัวเล็ก คริ คริ

มโนห์รา ชั้น 8

แล้วงานก็งอกขึ้นมาเรื่อยๆ จากแค่นุ่งผ้าแดง มาเป็นทรงเครื่อง จากสอบโนราอย่างเดียว ก็ได้หมู่มิตรมาช่วยฝึกเด็กๆ จนได้มโนราห์ครบ 4 ภาค เด็กๆ ก็เรียนรู้ที่จะทำงาน จัดการทัศนคติ และบริหารตัวเองดีขึ้นเรื่อยๆ จนเราคิดว่า ต้องทรงเครื่องถึงจะสมกับความพยายาม แต่จะหาชุดเท่าจำนวนเด็กจากไหน … ตอนคำนวนค่าใช้จ่ายถึงกับกลืนน้ำลายไปหลายเอื๊อก ถ้าไม่ได้แรงเชียร์จากผู้ปกครองให้ขายบัตร และการสนับสนุนจากบอร์ดท่านอื่นๆ คงก้าวต่อไม่ไหว

เสร็จงาน นักเรียนหลายคนบอกว่า แม่ต้น คราวหน้าเอาให้ดีกว่านี้อีกนะ  ครูหน้าใหม่บอกว่า ผมเห็นจะต้องทำอะไรให้กับช่วงชั้นมากขึ้นแล้ว ... แค่นี้ก็เกินคุ้มแล้ว