ทำไมอยากกลับเมืองไทย

สมัยอยู่ US  ชีวิตโดยทั่วๆ ไปก็ราบเรียบสงบดี ดูเป็นระเบียบและทุกอย่างอยู่ในความควบคุม ไม่ต้องใช้การคาดเดากันมาก  ถึงตอน Spring กับ Summer ก็เตรียมไปเดินป่ากัน กางเตนท์นอนกับปีเตอร์ และ Emma หมาน้อย ถึงตอน Fall ก็ได้ไปเดินป่าดูใบไม้เปลี่ยนสี  ฤดู Opera ก็ได้เข้า NYC ไปดูดาราใหญ่ๆ ร้องโอเปร่า  สอนหนังสือ เรียนหนังสือไป สลับกับทำงาน consult อะไรๆ ก็ดูจะดี  ยกเว้นอีตอนใบไม้แห้ง หิมะตกนี่หละที่ทรมานกายาจริงๆ  เพราะแพ้ความเย็นอันแสนจะทรมานนั่นหละที่เปลี่ยนจากหน้าตาดีๆ แบบรูปซ้ายมือ กลายเป็นตุ่ม บวม แถมคันแบบลมพิษเข้าอีกด้วย  ถึงกับต้องใส่หน้ากากสกีไปสอนหนังสือให้นักศึกษาแซว

เมื่อตอนไปญี่ปุ่นช่วง พฤษภาคม 54 ก็กะว่าคงไม่หนาวแล้ว  ที่ไหนได้ หนาวสนั่นตอนขึ้นไปดู Aso-san ทำให้หน้าสวยๆ กลายเป็นเจ้า Hulk ยักษ์ตัวเขียวไปทีเดียว  อาการบวมตุ่ยไปทุกส่วนที่สัมผัสความเย็น พอเข้าพื้นที่อบอุ่น ก็ใช้เวลาประมาณ 1-2 ชั่วโมงจะกลับมาใกล้เคียงสภาพเดิม  แต่นิ้วมือนี่ใช้เวลาเป็นวันกว่าจะถอดแหวนได้ ... ทรมานจริงๆ