สุนทรียภาพ ... จากมุมมองเชิงบวก

"สุนทรียภาพ" เป็นเรื่องที่ subjective แท้ๆ  ถ้าสุนทรียภาพหมายถึงความงาม  คนแต่ละคนก็มีสายตาที่จะมองว่าอะไรงาม ไม่งาม แตกต่างกันไปอีก


ประเด็นหนึ่งที่ได้นำเสนอไป คือ สุนทรียภาพ ไม่ใช่เรื่องที่เกี่ยวกับสิ่งของ ภาพวาด หรือบรรยากาศเพียงฝ่ายเดียว  ตัวเราเองก็เป็นปัจจัยหนึ่งที่จะทำให้เกิดสุนทรียภาพขึ้นได้ด้วย  สมัยที่อยู่อเมริกา เืพื่อนสนิทคนหนึ่งเป็นชาวญี่ปุ่นขอร้องให้แม่ต้นขับรถพาคุณตาของเพื่อนไปร่วมพิธีชงน้ำชาของสมาคมชาวญี่ปุ่นซึ่งอยู่อีกเมืองหนึ่ง  คุณตารับเชิญมาเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยที่อเมริกาตั้งแต่ยังหนุ่มจนบัดนี้เกษียณอายุแล้ว  เราคุ้นเคยกันจนได้กินซูชิฝีมือคุณตาหลายครั้ง  ระหว่างนั่งรถไปด้วยกัน ก็ถามคุณตาเกี่ยวกับพิธีชงน้ำชา  คุณตาไม่ตอบ แต่กลับชวนคุยไปเรื่องอื่นซะนี่  ... เราเองก็ไม่ได้สนใจ เพราะมัวแต่ดูแผนที่


อยู่ร่วมพิธีจนบ่ายก็ขับรถกลับ  คุณตาพูดขึ้นว่า เข้าใจหรือยังว่า พิธีชงน้ำชาเป็นเรื่องที่เราต้องสัมผัสจึงจะเข้าใจ ไม่ใช่เรื่องที่อธิบายได้


คุณตาบอกว่า ไม่ยากที่เราจะมองหาความงามของดอกไม้  แต่เมื่อไหร่ที่เราเห็น“ความงาม”ของผ้าขี้ริ้ว เมื่อนั้นชีวิตที่เหลือของเราจะเป็นชีวิตที่สุขสมบูรณ์ที่สุด ความงามที่ยั่งยืนคือความงามจากความเรียบง่าย … โอ๊ววว!!  บทเรียนจากปรมาจารย์ที่แม่ต้นได้ใช้มาตลอดชีวิตที่ต้องเดินทางไปพบเจอประสบการณ์มากมาย  เราพบว่า แต่ละวันของชีวิต ต่อให้ลำบากขนาดไหน ก็มองเห็นความงามในสิ่งนั้นได้

ตอนนี้ มาเป็นครูที่ต้องผจญกับนักเรียนที่มีความเป็นตัวของตัวเองสูง ยิ่งต้องมองให้เห็น "ความงาม" ในตัวพวกเขา  พลังที่จะทำงานกับเขาก็ยิ่งเพิ่มพูน